مقایسه تاثیر تمرین استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت کلیه رت های نر ویستار دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی

مقدمه: مطالعات قبلی بیانگر نقش تمرینات استقامتی و سازگاری با تمرینات هوازی در کاهش قابل توجه فشار اکسایشی کلیوی است؛ بنابراین، هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تمرین استقامتی و مصرف متیل فنیدیت بر تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت کلیه رت های نر ویستار دارای ADHD بود. روش کار:  روش تحقیق آزمایشگاهی بود. آزمودنی­های تحقیق در ابتدا شامل 40 سر موش‌ صحرایی نژاد ویستار با دامنه سنی 4 تا 6 هفته بودند که به دو گروه کنترل 7 سر و گروه تزریق L-NAME 33 سر به طور تصادفی ساده تقسیم شدند؛ گروه تزریق L-NAME در سن 8 تا 12 هفتگی به یک گروه 5 تایی نمونه برداری خونی و 4 گروه 7 تایی شامل گروه­ ADHD، گروه ADHD + تمرین استقامتی، گروه ADHD+ مصرف متیل‌فنیدیت، گروه ADHD+ تمرین استقامتی+ مصرف متیل‌فنیدیت تقسیم شدند. از آزمون Open Field جهت تشخیص بیش­فعالی، و از تردمیل 5 بانده جهت تمرینات استقامتی استفاده شد. از نرم افزار spss نسخه 24 جهت تجزیه و تحیل داده ها استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و‌ ویلکاکسون جهت تجزیه و تحلیل داه‌ها استفاده شد. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که گروه تمرینات استقامتی نسبت به گروه ADHD دارای بافت نرمال و فاقد بی نظمی یا از هم گسیختگی می باشد. گلومرول ها گرچه دارای تعداد و فواصل منظم و مناسبی می باشند اما تعداد اندکی از آنها دارای کوچک شدگی و اندازه غیر طبیعی شده اند. کپسول بومن و فضای ادراری دارای مشخصات طبیعی بود. نتیجه­ گیری: به نظر می­رسد که تمرینات استقامتی می‌تواند جایگزین مصرف متیل فنیدیت در ارتباط با تغییرات ساختاری بافت کلیه در رت های نر ویستار دارای ADHD باشد.